Απουσία

Σε θυμίζει το γκρι, σε θυμίζει το άσπρο.
Η θέση στο σαλόνι η αδειανή
κι ο διψασμένος στεναγμός
των λουλουδιών.
Ο γλυκασμός της αύρας σου μεθά
τα πεινασμένα αγριοπούλια,
που πάντα φρόντιζες
στο ολόφωτο μπαλκόνι σου.
Κρύβεσαι στη ντουλάπα σου
μες τα κοστούμια τα φθαρμένα.
Στη μυρωδιά του καπνού σου,
την αντισκορική.
Είσαι μαζί μας με την άφθαρτη αγάπη σου.
Στις πικραμένες μας στιγμές
μοιράζεις το αθώο σου χαμόγελο.
Στα μάτια μας κοιτάς παγιδευμένος
στην ψηφιακή φωτογραφία
και μας χαρίζεις συγκίνηση ανείπωτη.
Ένα κρυστάλλινο ποτήρι
και το τασάκι το ασημί σφράγισαν
ανεξίτηλα τα δικά σου αποτυπώματα.
Αγαπούσες το άσπρο, αγαπούσες το γκρι.

16-3-2010

Η κάτω γνάθος μόνιμα σε πίεση
Τα δόντια πανοραμικοί κύκλοι
Σύνολο εγκλωβισμένο
Το θέμα μπάζει
Στεγανός ο προγραμματισμός
Απόντας ο συμμετέχων
Το funky θυμίζει τα παλιά
Αλήθεια τι άλλαξε
Το κορμί σου γέρικο δε νιώθεις
Το μυαλό σου επίσης
Μάλλον την καθημερινότητά σου πλέον δεν αντέχεις
Η ύπαρξή σου ευνουχίσεις αέναες
Τελείες η ζωή σου
Βράχια πεταμένα στη θάλασσα
Στίγματα
Για να πορεύονται οι γλάροι
Μην παραπονιέσαι
Παιχνίδι είναι κι αυτό
Ο παίχτης αξιολογείται
Πρώτα από το γήπεδο που επιλέγει
Εμείς οι παίχτες του σύμπαντος
Στις νόρμες εγκλωβισμένοι
Η ζωή μας απαγωγή
Διαδρομή θανάτου